Het kind van 9 jaar.

“Juf je hebt je haar raar zitten vandaag.”
Dat lijkt echt niet op een leeuw hoor juf, vroeger kon je beter tekenen.
Dat was echt een valse noot!
Dat was wel wat streng hè juf!”
Welkom in klas 3/4, de kinderen zijn 9 en ik ben helaas niet meer perfect in de ogen van de kids.

In dit verhaal wil ik jullie graag vertellen wat er vaak bij negenjarige kinderen afspeelt.
Als ouder, leerkracht of omstander merk je bij kinderen die 9 worden een aantal veranderingen, voornamelijk hoe deze kinderen in het leven staan en het leven zien.

Leerlingen kijken kritischer naar de buitenwereld en ontwikkelen een bewuster Ik-besef. De ouders en leerkrachten worden ‘gewone’ mensen. Kinderen verliezen hun vroegere, overzichtelijk veilige, magische wereld. Waren situaties vroeger een wat mysterieuze, haast abstracte gebeurtenis, nu ervaren de kinderen het compleet anders. De kinderen zoeken naar waarachtigheid, naar geloofwaardigheid en echte warmte. Als een test naar de omgeving gaan ze gevoelens expressiever naar buiten brengen en dat kan leiden tot kritiek, drift of angst. Een plotselinge huilbui is dan eerder een nuttige ontlading, dan iets waar we ongerust over moeten worden. Andere kinderen internaliseren op deze leeftijd nadrukkelijk hun kwetsbaarheid, waardoor er ineens veel hoofdpijn of buikpijn ontstaat. Ook kunnen vreemde tics of OCD trekjes ontstaan die soms niet te verklaren zijn. Kinderen ervaren door deze tics meer controle en grip in hun leven.
Van opvoeders en docenten wordt steeds grotere empathie gevraagd. In deze fase moeten kinderen leren om objectiever om te gaan met allerlei situaties. Humor werkt daarbij relativerend. Geduld, empathie, een luisterend oor en een kalme energie kan de kinderen begeleiden. Ga vooral niet mee in de emoties. Kinderen hebben steun nodig, zodat ze de wereld weer kunnen bevatten.

Onderlinge relaties tussen leerlingen

De kinderen herkennen veel in elkaar maar sluiten zich tegelijkertijd ook meer van elkaar af. Onderlinge botsingen op deze leeftijd zijn dramatisch van aard. Aan de andere kant kunnen kinderen steeds beter hun gevoelens verwoorden en hoe ze gebeurtenissen goed willen oplossen.

Hoe spelen we hier op in?

In klas 3 wordt met de huizenbouw periode al preventief gewerkt aan het opbouwen van “een stevig eigen huis”, zodat leerlingen steviger in hun schoenen staan in het negende levensjaar.
In klas 4 worden veel vakken gegeven om het negenjarige kind te begeleiden. Tijdens de euritmielessen wordt er veel bewogen met afsluitende X- gebaren. Tijdens de handwerklessen maken de kinderen kruissteekjes. Bij het vormtekenen wordt er getekend met kruisende lijnen en vlechtvormen ( Keltische knopen). Al deze kruisvormen zijn een grensbelevenis/ervaring.
Bij rekenen wordt het geheel in stukken gebroken en begin je met het breukenonderwijs.
Tijdens de taallessen kijk je naar het verleden, heden en de toekomst en begin je met de werkwoordspelling.
Daarnaast leren kinderen steeds meer reflecteren. Wat heb je nu geleerd? En wat kan je hiermee? Wat heb je nog meer nodig?

Vertelstof

In de vierde klas vertel je verhalen uit de Edda. De Noord-Europese mythologie beschrijft een langzaam maar onvermijdbaar instortende godenwereld. Hetzelfde proces waar de kinderen zich ook in bevinden. Deze verhalen zitten vol dood, verderf, afstand, vijanden, maar ook humor. Kinderen genieten enorm van de verhalen over Odin, Loki en Thor.

Verzet hoort erbij

Voorheen vonden de leerlingen de leerkracht vooral lief, begrijpend en bemiddelend. Dit verandert geleidelijk. De kinderen zijn wilder, eigenwijzer en opstandiger. In de klas geeft dat zo nu en dan tumult. Ook daarbij moet de leerkracht weer grenzen stellen en dat kan weer protesten opwekken. De kinderen moeten wennen aan de strengere houding van hun leerkracht, vooral omdat hij of zij veel strenger optreedt tegen individuen om een grotere collectieve verantwoordelijkheid te bewerkstelligen.

Samenvattend kan gesteld worden dat er aan de leerkrachten hoge empathische en morele eisen worden gesteld.  Verschillende kinderen samenbrengen in een groepsleerproces kan een hele uitdaging zijn, waarvoor de ouders groot respect zouden moeten hebben. Juist in een klas met negenjarigen, collectief op zoek naar wezenlijke innerlijke zekerheid, heeft de juf of meester alle ouderlijke ondersteuning nodig die er maar te krijgen is. It takes a village to raise a child.

Laat een reactie achter!

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Deze website gebruikt cookies om optimale ervaring te bieden. Mocht je daar een bezwaar tegen hebben klik dan op lees meer. Lees meer.

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close